Główny Urząd Statystyczny opublikował najświeższe dane na temat skali ubóstwa w naszym kraju. Według zebranych danych, w ubiegłym roku na skraju biedy żyło ok. 2,3 mln Polaków. Na niedostatek uskarżało się ok. 850 tys. gospodarstw domowych, czyli 6,5% spośród wszystkich polskich domostw.

Chociaż grupa ubogich rodaków wciąż jest bardzo duża, to jednak pozytywną informacją jest fakt, iż w przypadku osób skrajnie ubogich zmalała ona o 0,9 punktu procentowego w stosunku do 2014r. GUS uznaje skrajne ubóstwo za sytuację, w której na jedną osobę w gospodarstwie przypada mniej niż 545zł miesięcznie. Dla rodzin 4-osobowych lub większych limit ten wynosi 1472zł na wszystkich członków.

Nie jest zaskakujący fakt, że ubóstwo częściej dotyka rodziny wieloletnie. GUS oszacował, że z poważnymi problemami finansowymi zmaga się 18,1% gospodarstw, w których żyje 4 lub więcej dzieci. Skrajna bieda wśród rodzin z 3 dzieci występuje w 9% przypadków. Dla porównania, z ubóstwem boryka się tylko 4% rodzin z dwójką potomstwa. W gronie samotnych rodziców odsetek ten wynosi 6,5% gospodarstw.

Duże znaczenie ma również źródło utrzymania. W najtrudniejszej sytuacji są ludzie żyjący ze świadczeń społecznych i to innych niż emerytury i renty. Najczęściej chodzi o osoby stale korzystające z zasiłków. Bieda panuje w niemal 18% rodzin, w których nie pojawiają się zarobki. Niemniej jednak osoby korzystające z rent i emerytur też bywają ubogie. W przypadku emerytów jest to 5% ogółu. W przypadku rencistów to aż 10,7%.

Należy podkreślić, że GUS wyróżnia dwa rodzaje ubóstwa. Ubóstwo ustawowe to te, które umożliwia staranie się o uzyskanie zasiłku z pomocy społecznej. Jest to dochód na poziomie 634zł dla osoby samotnej, a dla 4-osobowej rodziny to 2056zł. Ubóstwo relatywne jest natomiast sytuacją, w której kwota, jaką dysponuje gospodarstwo domowe wynosi nie więcej niż 50% średnich wydatków wszystkich polskich rodzin. Obecnie jest to 734zł dla samotnych osób i 1982zł dla osoby składającej się z 4 osób.