W imieniu Polski, podpis pod Konwencją Rady Europejskiej o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet oraz przemocy domowej złożyła dziś rano w Strasburgu Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, będąca pełnomocnikiem rządu ds. równego traktowania. Było to efektem grudniowych ustaleń zgodnie, z którymi rząd zdecydował się na przyjęcie konwencji. Konwencja ma pomóc w walce z przemocą wobec kobiet oraz ich z dyskryminacją.

Od momentu udostępnienia dokumentu do podpisu w maju 2011r., już 26 państw zdecydowało się na przyjęcie zawartych w nim zasad. Oczywiście, wszystkie je należy dostosować do zapisów znajdujących się w konstytucjach poszczególnych krajów podpisujących konwencję. Także Polska będzie teraz działała zgodnie z konwencją, jednocześnie zachowując reguły zawarte w Konstytucji RP.

Mimo, że Polacy dopiero dzisiaj podpisali dokument, to jednak już teraz planują wnieść do niego zastrzeżenia. Jedno z nich ma się odnosić do odszkodowań, jakie przysługiwałyby ze strony państwa ofiarom przemocy. Polska chce zaznaczyć, że przystanie na tę opcję, ale tylko pod warunkiem, że będzie ona dotyczyła obywateli naszego kraju albo Unii Europejskiej. Ponadto, dostosujemy się do tego artykułu jedynie w takim zakresie, na jaki pozwala nam obowiązujące w Polsce prawo.

Natomiast drugie zastrzeżenie Polski wiąże się z artykułem dotyczącym ścigania przestępców dopuszczających się przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej. Polska nie zgadza się na to, by ścigać te osoby, które nie są obywatelami naszego kraju nawet, jeśli na stałe są tutaj zameldowane.

Jedną z ważniejszych zmian, jakie mają wejść w życie, dzięki konwencji, będzie sposób ścigania gwałcicieli. Aby dostosować nasze prawo do zapisów międzynarodowego dokumentu, Polska wprowadzi modyfikacje zgodnie, z którymi przestępcy seksualni będą ścigani z urzędu. Obecnie, w Polsce ściga się ich wyłącznie po uprzednim złożeniu przez ofiarę wniosku w tej sprawie.

Żeby Polska w pełni dostosowała się do podpisanej dzisiaj konwencji, będzie musiało upłynąć nieco czasu. Eksperci szacują, że może to potrwać maksymalnie 2 lata. Niezbędne będą spotkania i dyskusje, które poprzedzą wprowadzenie rzeczywistych zmian w dokumentach prawnych obowiązujących w Polsce.