Według danych zgromadzonych prze Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, Polska wydaje na służbę zdrowia równowartość 5,8% swojego Produktu Krajowego Brutto. Średnia dla wszystkich krajów należących do OECD wynosi natomiast 9,5%. Jeśli chodzi o najzamożniejsze kraje, to wydają one na ten cel nawet ok. 11% swojego PKB. Do grupy takich pastw zaliczają się Niemcy, Holandia, Szwajcaria, Francja.

Polska pozostaje w tyle za najbardziej rozwiniętymi krajami, mimo ze w ciągu ostatnich 10 lat zwiększyła wydatki na służbę zdrowia aż dwukrotnie. Tylko w dwóch krajach zwyżka była większa. Były to Słowacja i Estonia. Mimo to wciąż nie potrafimy zbliżyć się do bogatszych krajów, ponieważ także one bezustannie zwiększają nakłady na opiekę zdrowotną.

Z danych pozyskanych w 2012r. wynika, że na jednego mieszkańca wydaje się 1500 dolarów rocznie. Jest to zaledwie 42% średniej kwoty, jaką per capita wydają inne państwa należące do OECD. Niestety, mniej od przeciętnego wyniku notujemy także, jeśli w porównaniu do rezultatów uzyskiwanych przez bogate kraje w okresie, gdy znajdowały się na tym samym poziomie rozwoju, co obecnie Polska.

Niemniej jednak pewna poprawa zawdzięczana zwiększonym nakładom na służbę zdrowia jest widoczna. Warto wspomnieć choćby o rosnącej długości życia Polaków, która obecnie wynosi 77 lat. Gorszą informacją jest fakt, że nadal widać dużą różnicę między przeciętną długością życia mężczyzn i kobiet. Panowie żyją niemal o 9 lat krócej od pań. W obu przypadkach jesteśmy poniżej średniej OECD.

Największym problemem polskiej służby zdrowia pozostaje natomiast niedostateczna liczba lekarzy i pielęgniarek oraz brak funduszy na sfinansowanie zakupu ważnych sprzętów. Chodzi główne o urządzenia potrzebne do przeprowadzania badań. Są to, przede wszystkim, maszyny do wykonywania tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego, jednak braków w polskich szpitalach jest znacznie więcej.