Godziny zaliczane do pory nocnej są określane przez artykuł 151 Kodeksu Pracy. Zgodnie z zawartymi w nim zapisami, za porę nocną uznaje się godziny od 21:00 do 7:00. W tym przedziale stawka za wykonywaną pracę musi być wyższa od standardowej. Oczywiście, z uwagi na najpowszechniejszy, 8-godzinny system pracy, właściciel firmy może samodzielnie określić porę nocną, wyznaczając ten czas, kiedy trwa nocna zmiana w jego zakładzie.

Dodatek nocny obowiązuje na każdym stanowisku, bez względu na konkretny rodzaj umowy o pracę i niezależnie od tego, czy pracownik wykonuje obowiązki o tej porze stale, czy tylko okresowo.

Zgodnie z prawem, dodatek nocny powinien wynosić 20% minimalnej stawki obowiązującej w Polsce. Jednak w przypadku, gdy dana osoba jest na stałe zatrudnione w godzinach nocnych, wtedy zamiast naliczania 20% za każdą godzinę pracy, można zdecydować się na zryczałtowaną kwotę uwzględniającą zarówno podstawową stawkę, jak i dodatek nocny.

Należy przy tym zaznaczyć, że jeżeli zmiany są niestandardowe i obejmują zarówno godziny nocne, jak i te przed 21:00 oraz po 7:00 rano, wtedy pracodawca musi podliczyć godziny pracy w zwykłym wymiarze godzin oraz te nocne, z 20% dodatku. Dopiero po dodaniu można uzyskać należną wysokość pensji.

Pracodawca musi również wiedzieć, że nawet, jeżeli podwładny wykonuje obowiązki min. 3 godziny w ciągu nocy każdej doby, jest już zaliczany do grupy pracowników nocnych. Podobnie jest z tymi podwładnymi, którzy na przestrzeni całego okresu rozliczeniowego wykonują min. ¼ swojej pracy między godziną 21:00 a 7:00.

Trzeba też zaznaczyć, że w przypadku, gdy jest to praca wymagająca dużego wysiłku fizycznego albo psychicznego, bądź też szczególnie niebezpieczna, to wtedy pracownik nie może wykonywać jej dłużej, niż przez 8 godzin w ciągu doby – bez względu na to, czy będą to pory dzienne, czy też nocne.